นี้าเสียงถามเหมือนไม่เชื่อ

"ปกติเหมือนทุกวันค่ะ แต่วันนี้ดีหน่อยเพราะตึ่นแต่เช้าลงมา^น1ส่นกับ
คุณปีบอยู่นาน"
"แม่ปีบ?" นี้าเสียงถามเหมือนไม่เชื่อ แววตายังฉายแววอ^าไม่พอใจ แพรสาแอบเห็นน้องสาวคุณปรียางค๙ศ1เป้ปาก เด็กสาวฉ่วหน้าด้วยไม"เว'า1ห^ด ฝ่ายนั้นถึงไม่พอใจ ในเมื่อการที่คุณปีบมาอยู่ดูแลคุณท่านน่าจะเฎนเ4ฏง^ แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
"จะไปไหนก็ไปเถอะ" โบกมือไล่อย่างง่ายๆ แพรสากระถดตัวออก แต่ นายแพทย์หนุ่มเรียกไว้
■สฤษด์คุณ!" ผู้เป็นแม่เอ็ดเสียงดัง แต่ลูกชายไม่ได้สนใจ เขาหันไปบอก แพรสา
"หาชาร้อนให้ฉันซักที่นะ เอาไปให้ด้วยที่ลานหน้าป้าน ฉันจะลงไปน้งเส่นที่
นั่น"
เด็กสาวรีบรับคำก่อนผันกายไปโดยแว พอจะมองสายตาคุณพันธุรฟึฏฎๆ เหมือนกันว่าไม่ค่อยชอบหน้าหล่อนเท่าไหร่ หล่อนเองก็ไม่เจะทำ,อย่างไร นอก จากคอยหลบเลี่ยงไม่อยู่ตามลำพังกับนายแพท{)หน่ม#ก ดวยพอจะ^านสายตๅ ฝ่ายนั้นออกอยู่เหมือนกัน แม่แรงไฟฟ้า
ลับร่างเด็กสาว คุณพันธุรพีก็หันมาตำหนิลูกชาย "แม่ไม่พอใจนะนายฤษ^ ทำอะไรต้องระวังตัวป้าง ลูกเป็นใคร เด็กแพรสานั่นเป็นใคร มันไม่เหมาะหรอก" นายแพทย์สฤษด์คุณถอนใจยาว อยากจะบอกมารดาว่าเรีอง 'ความรัก' ห้ามได้ที่ไหน แต่พอเห็นสายตาของผู้เป็นแม่ก็คร้านจะอธิบาย แม่ไม่ไ^ออดมคติ เดียวกันกับเขา พูดไปก็ไม่มีประโยช^ เลี่ยงออกมาเมื่อกาซะลองเดินเ^ามาสมทบ หลานสาวอยู่ในเสือแขนกุดสีขาวเนั้อบางเบๅกับกางเกงลำลองผัาพเวสิอน ดูอย่างไรหล่อนก็งามผุดผาดผิดพี'ผิดน้อง
กาซะลองยิ้มให้ผู้มีตักดิ๋เป็นน้า ด้วยวัยที่ค่อนข้างใกสัเ^ยงกันทำใหั
หญิงสาวพอจะเดาความเสีกฺของสฤษ4)คุณออก รักต่างชน#น...คงยาฦ^ะ สมหวัง หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามกับผู้เป็นยาย พันธุรพีนิ่วหน้าทันฟืที่^น หน้าหลานสาว หล่อนพ่นอารมณ์ใส่ราวกับเก็บกด "คุณพี่เรียกคุณดำรงมาคุย..;
"ค่ะ" นาเสียงเรียบๆ ไม่ยินดียินร้ายพลอยทำให้คู่สนทนารู้สีกรๅวกับจะ
แสงจันทร์ และทันทีที่เลื่อนบานกระจกออก ประมุขของคุ้มภูคากาซะลองก็ใด้กลิ่น หอมเย็นของดอกปีบรวยรินชื่นใจ นับเป็นเวลานานมากแล้วที่ดอกปีบบาน สะพรั่งสวยงามภายในคุ้มนับตั้งแต่รุ่นบรรพษจนตกทอดมากึงรุ่นท่าน และ ยิ่งงามมากขึ้นเมื่อดอกปีบ...กาซะลอง หลานสาวคนเดียวเติบโตขึ้นอย่างงดงาม รอยยิ้มอ่อนๆ ผุดขึ้นที่ริมฝืปากของหญิงชรา เมื่อตัดสินใจได้ในบางสิง-บางสิงที่จะทําให้ทุกอย่างลงตัวได้อย่างสมบูรณ์
ในเช้าวันรุ่งขึ้นประมุขของคุ้มภูคากาซะลองให้คนเก่าแก่ของคุ้มตามแขก คนสําคัญมาพูดคุยตั้งแต่รุ่งเช้า ทงคู่เงียบหายเข้าไปในห้องอยู่นาน จวบสาย เมื่อคุณพนธุวเพแ'ละนายแพทย์สฤษด์คุณมากึงจึงใด้รับคำบอกเล่าจากคำลร้อย
"คุณท่านมีแขกค่ะ"
"ใคร" คุณพันธุรพีเอ่ยถาม นึกแปลกใจอยู่เหมือนกันเพราะปกติผู้เป็นพี่ ไม่ค่อยได้ให้ความสนิทชิดเชิ้อกับใคร จะว่าศกรก็ไม่น่าใช่ เพราะผ่านเข้ามายัง ไม่เห็นรถของฝ่ายนั้น
"คุณดำรงค่ะ" แม่แรงตะเข้
"ทนายความ!"
คำสร้อยค้อมรับ ไม่เเปลกใจที่นายแพทย์สฤษด์คุณจะรู้จักดำรง ชาย กลางคนวัยสีสิบที่เป็นทนายความ เพราะด้วยหน้าที่การงานนายแพทย์หนุ่มเป็น ผู้ที่กว้างขวางอยู่แล้ว และอีกอย่างทนายดำรงก็คีอบิดาของครานตา พยาบาลสาว ททำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน เพื่อนนักเรียนเก่าของศกรกับกาซะลอง
"ทำไมต้องเรียกทนายความมาคุยด้วย" คุณพันธุรพีหันไปถามบุตรซายด้วย ความฉงน แต่นายแพทย์หนุ่มหาได้มีคาตอบใหไม่ เขาเดินไปทรุดตัวลงนั่งที่ใซฟา รับแขก ทิ้งกระเป้าเอกสารลงข้างตัวอย่างง่ายๆ เอ่ยถามกับคนใกล้ชิดของคุณ ปรียางค์ศรีที่เพิ่งยกแก้วนํ้ามาวางให้
"อาการของคุณป้าเป็นยังไงบ้างแพร"
เสียงทุ้มนุ่มเอยถามจนผู้เป็นมารดาต้องหันขวับมามองโดยทันที ด้วยผ่าน ร้อนผ่านหนาวมามากกว่าจึงอานสายตาลูกซายใด้ใยากว่ากําลังมีความรู้สืก 'พิเศษ' กับเด็กแพรสา
แม่แรงไฟฟ้า