วันพุธที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2558

คนรักกันไม่ทำอย่างนี้ อย่าฉวยโอกาสกับแพร

1ครจะ{ใ.\นึกถึง...คนเลวจะอยู่ในคราบผู้ดี!
"ฉันรักเธอแพร" นายแพทย์สฤษด์คุณกระซิบเสียงพร่า ก้มลงสูดความ หอมกรุ่นจากซอกคอขาวผ่อง เนื้อตัวของเด็กสาวเย็นเฉียบ ผ้ากระโจมอกเริ่มหลุดลุ่ย ดีแต่มีผ้าขนหนูผืนใหญ่ช่วยคลุมร่างบางเอาไว้ไม่ให้ถูกฉกฉวยโอกาสเกินไป แพรสา พยายามรวบรวมกำลังเอาศอกกระทุ้งร่างหนาแต่กลับถูกอ้อมแขนรัดแน่นเข้า
"คนรักกันไม่ทำอย่างนี้ อย่าฉวยโอกาสกับแพร"
"ฉันจริงใจกับเธอนะแพรสา" แม่แรงไฟฟ้า
"แพรไม่เหมาะสมกับคุณหมอหรอก"
"ใครบอก เธอเหมาะสมกับฉันทุกอย่าง ฉันจะให้คุณแม่มาส่ขอเธอ" "เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ในเมื่อคุณหมอก็รู้อยู่แล้วว่าแพรไม่เหมาะสมกับ คุณหมอ" แพรสาสนสีรษะจนผมที่ขมวดไว้หลุดกระจาย ดวงหน้าใสซีดเผือด เด็กสาวพยายามขืนตัวเองให้ออกห่างจากร่างหนา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายกลับยิ่ง โน้มตัวเข้าใกล้
"ใครจะกล้าขัดใจฉัน" หมอหนุ่มกัดฟันกรอดนัยน์ตาแข็งกระด้าง แต่ในยามนี้ เด็กสาวไม่ทันสังเกตเพราะพยายามเอาตัวรอด สฤษด์คุณก้มลงจูบที่แก้มนวลแต่ แพรสาฌี่ยงตัวออกเสียก่อน "แพร...เชื่อฉัน...แต่งงานกับฉันแล้วเธอจะได้ทุกอย่าง" แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
"ไม่ค่ะ! แพรไม่แต่ง แพรไม่ได้รักคุณหมอ ปล่อยแพร" หล่อนคิดว่า ตัวเองกรีดเสียงแหลมอย่างรังเกียจเต็มทน แต่ที่แพรสาได้ยินคือเสียงแผ่วเบา ราวกระซิบ นัยน์ตาแข็งกระด้างสบตาแข็งกร้าวที่ลอดแว่นสายตาออกมา
ริมฟืปากนายแพทย์หนุ่มสันระริก เจ็บลึกเข้าไปในหัวใจ แพรสาไม่ได้รัก เขา...ไม่ได้! หล่อนจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากเขา
ใบหน้าเคร่งขรึมโกรธเกรี้ยวก้มลงโดยเร็ว หมายที่ริมฟืปากรูปกระจับ แพรสาหัวใจแทบหลุดออกจากอก เด็กสาวยกมือกันใบหน้านั้นโดยเร็ว แต่นาย แพทย์หนุ่มยังทันได้สูดความหอมของริมฝืปากนุ่มหวาน
แพรสานี้าตาไหลรินในขณะที่รอยยิ้มสาแก่ใจผุดขึ้นที่ริมฝืปากนายแพทย์ สฤษด์คุณ
ฉับพลันเหมือนสวรรค์โปรด เมื่อยินเสียงเรียก
"แพร...แพรสาอยู่ที่ไหน มาหาฉันหน่อยเร็ว!" เป็นเสียงของกาซะลอง
กาซะลองก็หน้าเหมือนคนใช้ดีๆ นี่เอง
ถาม'เาอีกทีแต่กลับไม่มีเสียงตอบ เพราะศกรเริ่มรู้ลึก...'ผู้หญิง' ที'ท่าทาง เรียบร้อยอย่างศรานตา วันนี้ช่างพูดเก่งเหลือเกิน.' ผู้กองหนุ่มเลิกคิดไปถึงเรื่อง ของหญิงสาว 'คนนั้น1 ความคิดของชายหนุ่มกลับวนเวียนไปที่มรดกของคุณ ปรียางค์ศรี หลายครั้งที่สังเกตเห็นสีหน้ากาซะลองวิตกกังวลเมื่อมีคนพูดถึงเรื่องนี้ ลางสังหรณ์บางอย่างคล้ายจะส่งแวบมา
มรดกชองคุณปรียางค์ศรีกำลังจะนำเรื่องยุ่งยากหลายอย่างตามมา!
และบางที...จ่าเมฆน่าจะพอรู้เบาะแสอะไร
"อุ...ยังไงผมก็ฝากดูแลจ่าเมฆด้วยนะ"
"อะไรนะคะศก" พยาบาลสาวเลิกคิ้ว นึกแปลกใจขึ้นมาทันทีที่ผู้กองหนุ่ม เปลี่ยนเรื่องคุยกะทันหัน
"ผมบอกให้อุ๊ช่วยดูแลจ่าเมฆให้ด้วย" แม่แรงยกรถ
"มันเป็นหน้าที่ของอุ๊อยู่แล้ว ศกไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เอ๊ะ ว่าแต่ศกมี อะไรหรือเปล่าคะ"
"พอดีผมมีธุระสำคัญอยากจะคุยกับจ่าเมฆน่ะ ถ้าอาการทุเลาพอคุยได้ก็ จะขอคุยเลย"
"ศกเนี่ย ขยันตลอดศกจริงๆ เลยนะคะ ช้าหน่อยก็ได้ค่ะ อุ๊สงสารคน ปวย" กระเซ้าเย้าแหย่เสียงหวาน และในใจของพยาบาลสาวคนสวยก็สบายขึ้น มาอย่างประหลาด
อย่างน้อยร้อยตำรวจเอกศกรก็ไม'ได้สนใจแม่ดารากาซะลองอย่างที่'นึก
อากาศยามคํ่าคืนของฤดูหนาวหนาวเหน็บจนกาซะลองต้องผุดลุกไปหยิบ ผ้านวมที่เก็บไว้ในตู้ออกมาเพิ่ม สายลมที่พัดโชยผ่านเข้ามาทางหน้าต่างแรงจน ผ้าม่านจีบระบายปลิวไม่เป็นรูป หญิงสาวหอบผ้านวมเดินไปปิดหน้าต่าง กลิ่น ดอกปีบหอมแรงจนฉุนจมูก
ใบหน้าขาวที่เห็นเลือนรางในเงาสลัวซีดเผือด...
กลิ่นดอกปีบหอมแรง...กำลังจะนำเรื่องอะ1รมา...
ได้ยินเสียงคุณปรียางค์ศรีจามอย่างแรงตามด้วยเสียงไอเร็วระรัว และ
แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น