วันพฤหัสบดีที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2558

ผมจะดูแลเอง

"ปีบก็ไม่ได้รังเกียจนะคะ แต่เกรงว่าจะไม่เหมาะ" "ทำไม เกรงใจผู้กองหรือ ไม่ต้องห่วง ผมกับเขาคุยกันรู้เรื่อง" กาชะลองเพียงแต่ค้อนนิดๆ และอีกฝ่ายก็มองอย่างเอ็นดู ถ้าไม่เกี่ยวกับ เรื่องงานหรือพักผ่อนกับเพื่อนสนิท การไปพักค้างอ้างแรมกับสถานที่แปลก®า ดูจะห่างไกลกับความเป็นกาชะลอง
ตอนที่เริ่มทำคะแนนกับหล่อน เขาเคยชวนไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศกับ คุณหญิงยุพาพักตร์ผู้เป็นมารดา ไม่ว่าจะอ้อนจะวอนอย่างไรหล่อนก็เฉย แถม แสดงออกให้เห็นด้วยว่าไม่ชอบใจ นอกจากนั้นยังได้ข่าวลูกชายนายธนาคารรวม ทั้งลูกคหบดีชื่อดังอีกหลายคนที่ถูกปฏิเสธหน้าหงาย จะมีก็แต่ร้อยตำรวจเอก ศกรที่กาชะลองยอมไปไหนมาไหนด้วย และที่น่าแปลกใจที่สุดก็เมื่อได้ข่าวหล่อน ยอมไปพักนร่างกายถึงบ้านเ?งเขาของผู้กองร่างใหญ่นายนั้น
มูลเหตุแค่นี้แต่เขาก็พอจะรับรูIด้ว่ากาซะลองมีใจให้กับร้อยตำรวจเอกศกร มากไปกว่าเพื่อนเก่า ก็น่าอยู่หรอกเพราะมาดผู้กองหน้าเข้มกินขาด ผึ่งผายสม ชายชาตรีไปทุกกระเบียด
"เป็นไง บ้านเชิงเขาของผู้กอง น่าอยู่มั้ย"
ค้อนอีกเพราะสายตาของลูกชายท่านรัฐมนตรีบอกอยู่ทนโท่ว่ากำลังล้อเลียน
"เบื่อๆ ก็ลองแวะไปเที่ยวสิคะ ผู้กองเขาคงยินดี แล้วถึงตอนนั้นคุณก็จะ
รู้เองว่าน่าอยู่หรือเปล่า!,'
"ถึงจะอยากอยู่อย่างไร ผมว่าผู้กองเขาก็คงไม่ให้ผมอยู่หรอก นี่ก็เพราะ กันตัวผมไว้เป็นพยาน ไม่งั้นพ่อคงแพ่นกบาลไล่ให้ผมกลับกรุงเทพ*'1 ไปแล้ว สายตาแกขวางจะตายเวลามองผม คงหวงๆ ปืบมั้ง"
"ดิสธร" ลากเสียงเข้มแกมดุ แต่อีกฝ่ายทำเหมือนไม่รูIม่ชี้เหลียวซ้ายแลขวา ไปเรื่อย
"แล้วนี่ผู้กองไปไหนล่ะ ไม่เห็นชวนมาคุยด้วย"
"เดี๋ยวคงมาค่ะ เห็นแครถอยู่ เป็นอะไรไม่รู้ วิ่งตะกุกตะกักมาตลอดทาง" "เผลอไปเหยียบอะไรเข้ารึเปล่า ท่าทางผู้กองแกยิ่งสมบุกสมบันอยู่ด้วย" เกือบจะขยับปากบอก ก็เมื่อคืนเขาโปสมชุกสมบันกับผู้ร้ายมา แต่ยินคำ แม่แรงไฟฟ้า
ที่ศกรบอกให้ทำเฉยเสียไม่ต้องแสดงท่าทีอ^ร และสาย91าของดํสธรก็ไม่ได้ฉาย
กาซะลองอมยิมเมื่อคนที่เอ่ยถามกลับกลายเป็นดิสธร เด็กสาวหลบตา ฝ่ายนั้นอย่างขวยเขินหันมาตอบนายสาว "คุณพันธุรพีมาค่ะ ให้มาเรียนว่าคอย คุณปีบที่ห้องรับแขก"
เหมือนทุกคนจะรู้ ดิสธรทำหน้าแหยงในขณะที่ศกรบอกหญิงสาว "งั้นผมเห็นจะต้องขอตัว พักผ่อนให้มากๆ นะปีบ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ 'บ้าน' ผมจะดูแลเอง"
ยิ้มนิดๆ ให้เขาก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินตรงไปที่รถ ดวงตาคมหันกลับ มาก็เห็นดิสธรเผ่นไปยีนอยู่เคียงข้างเด็กสาว แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
"ส่วนผมก็ขอตัวไปทานของว่างก่อนนะปีบ ไม่รู้เป็นไรเห็นหน้าแพรแล้วหิว ขึ้นมาทุกที"
รู้วาคนพูดพูดไใ.เอย่างนั้น ดูเหมือนทุกคนในบ้านจะคอยหลบหลีกผู้เป็น ยายเล็กอยู่เสมอ อาจจะแม้กระทั่งตัวหล่อนเอง เดินตรงไปยังห้องรับแขก และคุณพันธุรพีก็เพียงทักสันๆ
"หายดีแล้วหรือถึงได้กลับมา แล้วนายศกล่ะ" นํ้าเสียงดูแคลนเด่นชัด กาซะลองกลืนนํ้าลายเหนียวๆ ลงคอ ตอบลันๆ
"ไปทำงานค่ะ"
ผู้เป็นยายพยักหน้าน้อยๆ เหมือนจะถามไปอย่างนั้น ในใจคุณพันธุรพีเต้น
ตึกตัก  ห่วงท่าน่าเกรงขามดูเหมือนกาซะลองจะถอดแบบมาจากคุณ1เรียางค์ศรี แม่แรงตะเข้
มาทุกกระเบียด เดา1จไม่ถูกว่าตอนนี้หลานสาวคิดอย่างIร หลังตรงสง่านั่งนิ่ง ใบหน้าแทบไม่มืรอยยิ้ม มันทำให้ความน่าเกรงในตัวหลานเพิ่มขึ้นเป็นทบทวี พยายามข่มใจไว้ อย่างไรเสียเรื่องที่ 'ตั้งใจ' มาเยีอนที่'นี่ย่อมเป็นลิ''งสำคัญที:สุด กาซะลองไม่ได้แปลกใจเมื่อได้ยินสิงที่คุณพันธุรพีพูด เพียงแต่นึกไม่ถึง ว่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้ หญิงสาวพูดเนือยๆ "เอาไว้ให้ถึงวันเปิดพินัยกรรม ก่อนดีมั้ยคะ เราถึงคุยเรื่องนี้ ตอนนี้พูดไปก็เปล่าประโยชน์ เรายังไม'รู้เลยนะคะ ว่าจริงๆ แล้วคุณยายท่านระบุไว้อย่างไร"
"ปีบเป็นหลานรัก คุณพี่ต้องยกทุกอย่างให้ปีบอยู่แล้ว" "มันก็ไม่แน่นะคะ ท่านอาจจะยกทุกอย่างให้เป็นของสาธารณกุศลก็ได้ ในเมื่อ 'เรา' เองก็ไม่ได้ลำบากเดือดร้อนอะไร อาจจะมีมากเกินพอเสียด้วยซา"
แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น