วันพุธที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2558

นี่ถ้าคุณปีบไม่เรียก ปานนี้จะเกิดอะไรขึ้น

ร่างโปร่งระหงที่กำลังเปิดตู้เก็บชองรื้อนั่นรึ้อนี่พลันหยุดชะงักเมื่อมีเสียง กุกกักดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง พอเสียวหน้าคมหันกลับไปมองก็เห็นร่างบอบบาง ของแพรสายืนตัวลันระริก ผมยาวหลุดลุ่ยหล่นลงมาที่หน้าผ่องเกลี้ยงเกลาดู ยุ่งเหยิง ผ้ากระโจมอกที่นุ่งแลดูไม่เรียบร้อย ดีที่มีผ้าขนหนูผืนโตคลุมร่างอยู่โดย เจ้าตัวคอยจับไว้แน่น หน้าตาที่เคยสวยใสดูซีดเผือด
"เป็นอะไรไปหรือเปล่าจ๊ะแพรสา" กาซะลองเอ่ยถาม ยิ่งเห็นดวงตาโตดู หม่นหมองก็ยิ่งแปลกใจ แพรสาไม่เคยมีท่าทีเช่นนี้ แม่แรงไฟฟ้า
"ปละ...เปล่าค่ะ...." เด็กสาวรีบปฏิเสธเสียงสั่นระริก ยังอกสั่นขวัญหนีไม่ หายกับเหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อครู่ นี่ถ้าคุณปีบไม่เรียก ปานนี้จะเกิดอะไรขึ้น
"พอดีแพรกำลังอาบนี้าอยู่เลยช้า ต้องขอโทษคุณปีบด้วยนะคะ คุณปีบมี อะไรให้แพรรับใช้คะ"
"ฉันหาชาที่จะชงให้คุณยายไม่เจอน่ะ เก็บไว้ที่ไหนจ๊ะ"
"ป้าคำสร้อยเก็บไว้บนตู้น่ะค่ะ" แพรสารีบเดินตรงไปหยิบห่อใบชาที่วาง อยู่บนตู้มายื่นให้นายสาว เพียงปลายนิ้วสัมผัส กาซะลองก็รับรู้ได้ว่าปลายนิ้ว ของเด็กสาวเย็นเฉียบพิกล
เว้นจังหวะไปเพียงนิดเดียวที่ได้ยินเสียงวัตถุตกกระทบพื้นโดยแรง ภาพความฝืนผุดขึ้นมาอีกคราว เลือด...ความตาย...การพลัดพราก
กาชะลองทิ้งผ้านวมที่ถือในทันที หญิงสาวรีบสาวเท้าตรงไปยังห้องผู้ เป็นยาย และเพียงเปิดประตูเข้าไปก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม่แรงยกรถ
คุณปรียางค์ศรีกำลังก้มลงเก็บแก้วชาที่แตก กาซะลองรีบเดินไปช่วยผู้เป็น ยายเก็บเศษแก้วที่แตกกระจาย
"คุณยาย ปีบเก็บเองดีกว่าค่ะ"
"ตายจริง ขอโทษด้วยนะแม่ปีบ ยายชุ่มซ่ามไปหน่อย นี่ทำให้หนูตื่นเลยหรือ" บอกผู้เป็นหลานด้วยรอยยิ้ม แต่มือเหี่ยวย่นก็ยังไม่ยอมละ ท่านค่อยๆ หยิบเศษแก้ว ละเอียดออกทีละนิดๆ จนผู้เป็นหลานต้องดึงร่างบางนั้นออกพาเดินไปที่เตียง
"ปีบยังไม่ได้นอนหรอกค่ะ พอดีได้ยินเสียงคุณยายไอ ว่าจะเดินมาดูก็ได้ยิน เสียงแก้วแตกเสียก่อน ตกใจหมด นึกว่าคุณยายเป็นอะไร"
"ยายเกิดอยากดื่มชาของพ่อดิสธรเขาน่ะ ขี้เกียจลุกเลยยื่นมือไปหยิบ กะพลาด ไปหน่อยมันเลยพลัดตกมือ" บอกเหมือนเด็กกำลังสารภาพผิด กาซะลองมองไป ตามที่ผู้เป็นยายเล่าก็เห็นกานาชาตั้งอยู่บนโต๊ะไม่ห่าง หญิงสาวยิ้มอ่อน พลางบอก
"งั้นเดี๋ยวปีบไปหยิบให้ใหม่นะคะ" มือเรียวงามหยิบกานาชาขึ้น รู้สักได้ถึง ความเบาโหวง แสดงว่ารสชาของดิสธรก็คงดีไม่เบา แม่แรง ไฟฟ้า รถยนต์
"หมดแล้ว ปีบไปต้มให้คุณยายใหม่ดีกว่า คุณยายรอเดี๋ยวนะคะ" ไม่รอให้ ผู้เป็นยายปฏิเสธ ร่างงามระหงก็ถือกาก้าวฉับๆ เดินไปยังเรือนครัวที่อยู่ไม่ห่าง กาซะลองมัวแต่รีบเร่งจึงไม่ทันสังเกตเห็นพุ่มไม้ที่ไหวอยู่ด้านข้าง
แพรสาถือโอกาสที่นายสาวเดินผ่านดิ้นรน แต่ร่างเล็กบางก็ยังถูกรัดแน่น ด้วยอ้อมแขนแข็งแกร่ง
"ปล่อยแพรนะคะคุณหมอ!" นํ้าเสียงเกรี้ยวกราดเล็ดลอดไรฟัน แต่ก็เป็น เพียงเสียงกระซิบ เรื่องไม่งามหน้าแบบนี้โวยวายก็อายเขาเปล่า ในเมื่อนาย แพทย์สฤษด์คุณก็ถือเป็นนายคนหนึ่ง
"ไม่ปล่อย" นายแพทย์หนุ่มกระซิบ ถือโอกาสสูดความหอมหวานจากแก้มนวล ปลั่ง เด็กสาวเบือนหน้าหนี รังเกียจจน,แาตาคลอเบ้า
แม่แรงยกรถ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น